قانون رشد

قانون رشد به ما در کسب و کار و در زندگی بسیار کمک می کند.

قانون ۲۰ -۳۰- ۵۰

این قانون می خواهد به ما بگوید اولا چرا ما اصرار داریم که همه کارها باید در زندگیمان انجام شود و دوم اینکه چرا اصرار داریم همه کارها در زندگی توسط خود ما اجرا شود.

شما یک لحظه به این موضوع فکر کنید که ما بخواهیم در کسب و کارم خودمان محتوا درست کنیم، به مسائل مالی بپردازیم، فیلمبرداری، کارهای خدماتی، حسابداری، مربیگری، فروش و الی آخر انجام دهیم. آیا واقعاً قادریم کسب و کار خود را رشد دهیم؟

در هر کسب و کار دیگری نیز اگر بخواهیم همه کارها را یک تنه انجام دهیم هیچ وقت رشد خوبی نخواهیم داشت. ولی متاسفانه ما در زندگی به این صورت هستیم، دلمان می خواهد به همه ی هدف های زندگی مان برسیم و همه برنامه های مان را انجام دهیم، دلمان می خواهد همه را از خودمان راضی نگه داریم و این باعث می‌شود که ما در نهایت به کارهای مهمتر مان نرسیم.

زمانی که دیگر پیر شده ایم و قدرت بدنی مناسب نداریم یکسری آرزو ها و یک سری هدف ها است که به آن ها نرسیده ایم و یک سری حسرت در دل ما وجود دارد اما جنس حسرت ما خیلی مهم است، یعنی هیچ کسی در این دنیا نیست که ادعا کند من به همه اهداف، آرزوها و تمام کارهایم رسیده ام و هیچگونه حسرتی در این زمینه ندارم.

در واقع بحث ما در خصوص کمیت این موارد نیست، بلکه در خصوص کیفیت آن می باشد.

با یک دست چند هندوانه بر ندارید!

خیلی از افراد را دیده ایم که می گویند ما چند پتانسیلی هستیم و اینکه ما خیلی توانایی، استعداد داریم یا اینکه به چند تا کار علاقه داریم و این طور فکر می‌کنند که باید به همه علایق خود برسند.

 این طرز تفکر درست نیست و در تمام بخش های زندگی این مورد انجام پذیر نیست.  مثلاً در یک رابطه عاطفی ممکن است افراد زیادی نظر ما را جلب کنند، اما فقط با یک نفر زندگی می کنیم و با آن خانواده تشکیل می دهیم. یا مثلاً در کسب و کارمان یک سری منابع محدود داریم و با همان منابع محدود باید تصمیم بگیریم که قرار است چه کاری انجام دهیم.

بهترین تصمیم

در مدیریت زمان نیز به همین گونه می باشد. ما منابع محدود داریم و وقتمان نیز محدود است پس وقتی که ما یک کاری را برای انجام دادن انتخاب می کنیم، مسلماً ۱۰ کار دیگر را در همان زمان نمی توانیم انجام دهیم. پس باید تصمیم گیری کنیم که ما یک سری از کارها را نباید انجام دهیم و حتی نمی‌توانیم انجام دهیم و اگر بخواهیم همه کارها را انجام دهیم یا بخواهیم همه را از خود راضی کنیم در نهایت یک “من” ناراضی داریم که آن خودمان هستیم. اگر این مورد را قبول داریم حالا باید به دنبال راه حلی برای درست انجام دادن کارها باشیم که در اینجا قانون ۲۰ ۳۰ ۵۰ به داد ما می رسد.

قانون رشد چیست؟

این قانون می‌گوید ۲۰ درصد کارها باید توسط خودتان انجام شود که این اعمال بسیار کلیدی هستند. ۳۰ درصد کارها که مهم اند اما کلیدی نیستند، می توانیم به دیگران واگذار کنیم که توسط آن ها انجام شود. ۵۰ درصد کارها در حال حاضر اصلاً اولویت انجام دادن در این زمان را ندارد و بهتر است در این زمان اصلاً به آن فکر نکنیم و انجامش ندهیم.

چگونه می شود از این قانون استفاده کرد؟

در ابتدا یک دفتر بردارید، ولی تمام کارهایی که قرار است انجام دهید را بنویسید ۱۰ تا ۲۰ تا ۳۰ تا چند تا کار است که باید انجام دهید و اهدافی که دارید همه را بنویسید. در قدم اول آن کار هایی که برای شما بسیار مهم است و در درجه اولویت بالایی قرار دارد را کنار آن دو ستاره بگذارید. مثلاً اگر ۲۰ هدف و کار را نوشته اید، حالا باید مثلا چهار تا  هدف را که خیلی مهم است و در درجه اول قرار دارد را دو ستاره بگذارید که این ها در اولویت هستند و بقیه را می‌توانیم انجام ندهیم یا برون سپاری کنیم. این ها می شوند دو ستاره های ما که در اولویت بسیار بالاتری قرار دارند.

تک ستاره ها و بی ستاره ها

یک سری کارها هستند که یک ستاره می باشند و به راحتی می توانیم آن ها را برون‌سپاری کنیم. چه در مدیریت کسب و کار، چه در زندگی شخصی، می توانیم آن ها را به دیگران واگذار کنیم. مثلاً اگر برای خرید ماشین مدل خاصی مد نظرتان است، می توانید از شخصی بخواهید که آن را خریداری کند و به شما تحویل دهد. یا موارد دیگر…… نکته مهم این است که همه کارها را برگردان خود نیاندازید، حتی برای خرید وسیله بزرگی مانند ماشین اگر می توانید آن را به شخص دیگری واگذار کنید، این کار را انجام دهید و خود به کارهای مهمتری برسید. (این فقط یک مثال است و در زندگی هر فردی، اولویت ها و علایق متفاوت است.)

زمان بخرید

ما معمولاً دغدغه انجام همه کارها را داریم و می خواهیم همه کارها عالی و بی نقص جلو رود و در نهایت کلی اتفاق بد برای ما می افتد. ما اصرار داریم که حتی ماشین خودمان را هم خودمان بشوییم، در حالی که به راحتی می توانیم این وظیفه را به کارواش واگذار کنیم. حالا سوال پیش می آید که در این صورت هزینه های ما خیلی افزایش پیدا می کند. یک سری کارها است که ما خودمان انجام می دهیم و فکر می کنیم که خیلی مهم است، مثلاً لباس ما را خودمان اتو کنیم یا ماشین مان را خودمان می شوییم و خیلی موارد دیگر…… اگر در ماه حساب کنیم، هزینه تمام این ها 1تومان یا 2 میلیون تومان می شود، اما آن زمان مفیدی که می‌توانستیم در کسب و کار داشته باشیم، چقدر درآمد مان افزایش پیدا می کرد.

مدیریت زمان

می توانیم بگوییم، من با مدیریت زمان ۵ میلیون بیشتر در ماه درآمد دارم، خوب یک میلیون آن را صرفه این هزینه ها می کنم(تا حتی بهتر از خودم برایم انجام دهند)، در اینجا ۴میلیون سود می کنیم.  به فکر رشد و افزایش درآمد خود باشید و به دنبال بهبود و رشد اوضاع مالی خود باشید.

جمله نهایی

کارهای مهم را خودت انجام بده،  آن ۲۰ درصد که بیان شد، ۲۰ درصدی است که باید برای تو پولساز باشد و در همین لحظه اولویت کاری تو باشد.

۵۰ درصد کارها کلاً باید دور ریخته شود، یعنی یک سال به آن ها فکر نکنی، این ۵۰ درصد واقعاً زمان انجام دادن آن نیست و کاملا از ذهن خود بیرون کنید و به ۲۰ درصد کلیدی تمرکز و پافشاری کنید. ۳۰ درصد موارد را هم واگذار کنید و ببینید چقدر سرعت رشد شما بیشتر می شود.

همیشه بالنی را در نظر بگیرید که همه وزنه های آن را برداشته باشید در آن صورت با سرعت بیشتری بالا می رود ولی اگر نخواهید هیچ وزنه ای را از دست بدهید و همه آن ها را حفظ کنید نمی توانید زیاد اوج بگیرید.

رشد کسب و کار شما بر کیفیت خدمات پشتیبانی از مشتری هم تأثیر می گذارد و شرکت هایی که در تیم پشتیبانی خود سرمایه گذاری می کنند و خدمات پس از فروش را بهبود می بخشند که منجر به سطح بالایی از وفاداری و رضایت و حفظ مشتری می شود.